Ben bir üvey anneyim!
Toplumumuzda annelik kutsaldır, bir anne çocuğu kocası çocuğu için saçını süpürge eder yemez yedirir, giymez giydirir, bebeklikten itibaren elinde tabakla arkasında gezer, sırtına havlu koyar, okul çantasını hazırlar, ayakkabılarını bağlar, meyvesini doğrar… vs vsBen hiç bir zaman bu kadar ‘veren’ bir anne olmadım istedim ki çocuklarım sorumluluk sahibi olsun.. Etrafımda gördüğüm en basit örneklerden birisi çocuk 5 yaşına gelmiş hala ayakkabının tersini düzünü ayırt edememesi ben kapı önünde ayakkabılarını giymesini sabırla bekler ters giydiği zaman uyarır bir daha düzeltip giymesini yine beklerdim. Özellikle annem bu konuda bana çok kızardı ‘ çocuk zor giyiyor zaten sen çabucak giydiriver’ derdi… ama ben her zaman onun yanında olup ayakkabıları giydiremem ki..
Her zaman söylerim yazmışımdır da çocukların yemek seçmesinin büyük nedeni tatlardan kaynaklanan bir durum değil annenin babanın ya da artık evde örnek olacak kim varsa onların da yemek seçmesi bizim evde öyle bir durum yok bu açıdan şanslıyım ama çocuk yemek yemediği zaman dahi o zaman sana yumurta kırayım ama öğlen yemedi sütün yanına kurabiye vereyim bari onu yesin demedim o tabaktaki ıspanak yenmedi mi o öğünü aç geçirir, yine o ıspanağı yemek zorunda kalırlardı. Kendi yemeklerini yemeyi başardıklarından beri bizde durum bu. Bir oldu, iki oldu, üç oldu bir daha olmadı çocuklarımla bundan sonra hiç bir zaman yemek sorunu yaşamadım.
Sırf bu yemek konusu yüzünden üvey anne gibisin lafını çok işitmişimdir, çocukların sosyal eğitimi ile ilgili konulara eşim de dahil hiç kimseyi dahil etmedim tabağındakini yemeyen bir çocuğu sofradan kaldırdıktan sonra evdeki herhangi birisinin çikolata vermesi kadar korkunç bir durum olamaz hem annenin otoritesi sarsılıyor hem de çocuğun gelecekteki yeme alışkanlıkları kökten değişiyor genelde bunu aile büyükleri malesef çok yapıyor.
Tabi üvey anneliğim sadece yemek konusunda değil okul çantası hazırlamaktan tutun da, oda toplamalarına, oğlumun liseyi şehir dışında okumasına izin vermeme kadar gidiyor….
Artık en küçük çocuğum 13 yaşında ders çalışmaları, temizlik alışkanlıkları, para harcama ve alışveriş becerileri, görgü kuralları, yeme içme alışkanlıkları artık oturdu eksiklikler var mı? kesinlikle var! ama kız olsun erkek olsun ben olayım ya da olmayayım eve saatinde gelip kendi yemeklerini hazırlayıp, odalarına gidip derslerine çalışıyorlarsa dersleri bittikten sonra anne çayla kek yapayım beraber yiyelim sohbet edelim diyorlarsa bir şeyleri doğru yapmışım, bu durumda evet kesinlikle ben bir üvey anneyim :))
Not: Burada ‘Üvey anne tabiri’ masallarda bize öğretilen kötü kalpli kadının tıpkısının aynısıdır yoksa ben ne ‘üvey anneler’ tanıyorum. Anne doğurmakla değil evladına kalbini vermekle olur kimse kırılmasın..
1978 doğumlu, 3 çocuk annesi çalışan arada bulduğu kaçamak vakitlerde annekaz.com u yazan, yazarken büyük keyif alan bir deli hatunum. Bana [email protected] dan ulaşabilirsiniz…
bende bir üvey anneyim. Şimdi okuduğum bu yazıda bir tanesi bile bana uymasaydı yok bu gercek değil diyecektim, okurken ve senin tarifindeki anneyi düşünürken bir an gözümden geçti herşey demekki doğru yoldayım. bende üvey anne olmaya devam edeceğim. yalnız olmadığını bilmek güzelmiş henüz 7 yaşını yeni bitirdi okuldan gelip eşyalarını olması gereken yere asmayı elini yüzünü günün kirinden arındırmayı ve en önemlisi de ders saatini hiç atlamıyor. elbette esneklikler var ama kural kuraldır. en önemli şey ise fekındalık bence saatlerce ders çalışıp savsaklamayı bizimkide iliyor ma bunu yaptığında o akşm kendine vakit kalmayacağınıda biliyor. işte biz gibi üvey anneler farkındalığı yüksek çocukalra sahip oluyoruz. :) sevgiler
Benim de amacım hayallerim bu yönde yavruma dair.. umarım başarabilirim..umarım kendi kendine yeten, kendince bişeyler beceren, mutlu olan bir yavrum olur :)
şimdi daha küçük ..1 yaşında…
İleride çocuklarımızın kendi ayakları üzerinde durmasını istiyorsak, hepimiz biraz üvey anne olmalıyız…